Η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος αποτελεί σήμερα μία από τις συχνότερες αιτίες χρόνιας ηπατοπάθειας παγκοσμίως, προσβάλλοντας περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού. Χαρακτηρίζεται από τη συσσώρευση λίπους στα κύτταρα του ήπατος και μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονή, κίρρωση του ήπατος και ηπατική ανεπάρκεια. Όσο ανησυχητικοί όμως και αν φαίνονται οι αριθμοί των νοσούντων, στοιχεία πρόσφατης μελέτης δίνουν ελπίδες σχετικά με την αντιστροφή της νόσου, τονίζοντας τη σημασία της άσκησης στην καθημερινή ρουτίνα των ασθενών.
Η νόσος συνδέεται με την καθιστική ζωή και τα υπερφαγικά επεισόδια, επομένως η ρύθμιση του βάρους είναι καθοριστική για την αποτροπή της νόσου. Όμως, η διαδικασία αυτή χωρίς την επίβλεψη ειδικού διατροφολόγου για τη διατήρηση του φυσιολογικού βάρους κρίνεται ιδιαίτερα απαιτητική. Μέχρι τώρα, η σωματική άσκηση συστηνόταν ως συμπληρωματική δραστηριότητα μαζί με τη διατροφή για την απώλεια βάρους, αλλά τα άλλα οφέλη της φαίνεται πως επιδρούν από μόνα τους στην υγεία των ασθενών.
«Συγκρίναμε δεδομένα από παχύσαρκους Ιάπωνες που πάσχουν από μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος που ακολούθησαν ένα πρόγραμμα γυμναστικής για τρεις μήνες με εκείνους που ακολουθούσαν διατροφή με στόχο την απώλεια βάρους» αναφέρει σχετικά ο επικεφαλής καθηγητής της έρευνας Junichi Shoda από το Πανεπιστήμιο του Tsukuba: «Παρακολουθήσαμε τις ηπατικές παραμέτρους, τη μείωση του λιπώδους ιστού, την αύξηση της μυϊκής δύναμης, τη φλεγμονή και το οξειδωτικό στρες».
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η σωματική δραστηριότητα έκανε την αξιοσημείωτη διαφορά, καθώς διατηρήθηκε η μυϊκή μάζα ακόμα και με τη μέτρια μείωση της μάζας σώματος και λίπους. Πιο συγκεκριμένα, τα στοιχεία της ελαστογραφίας με υπέρηχους έδειξαν ότι το πρόγραμμα γυμναστικής μείωσε επιπλέον την ηπατική στεάτωση κατά 9,5%, την ηπατική δυσκαμψία κατά 6,8% και τις τιμές της FibroScan-AST (μια μέτρηση της ηπατικής ίνωσης) κατά 16,4%. Ακόμα, προκλήθηκαν αντιφλεγμονώδεις και αντι-οξειδωτικές αντιδράσεις μέσω της ενεργοποίησης του Nrf2 (πυρηνικός παράγοντας), ενός αισθητήρα του οξειδωτικού στρες.
Τα αποτελέσματα είναι ιδιαίτερα σημαντικά, όμως ο καθηγητής Shoda σημειώνει τη δυσκολία της παραμονής σε ένα συνεχές πρόγραμμα γυμναστικής για τους ασθενείς: «Όσοι αθλούνται μπορεί να αποθαρρυνθούν και να εγκαταλείψουν εάν δεν δουν σημαντική αλλαγή στο βάρος τους. Επομένως, η άσκηση μέτριας έως έντονης έντασης πρέπει να ενσωματωθεί σε όλες τις θεραπείες της μη αλκοολικής λιπώδους νόσου του ήπατος και οι ασθενείς που διατρέχουν κίνδυνο για τη νόσο θα πρέπει να συνεχίσουν τη σωματική άσκηση ανεξάρτητα από το εάν χάνουν βάρος ή όχι».
