Κάθε γονιός θέλει, όταν μεγαλώσουν τα παιδιά του, να γίνουν καλοί άνθρωποι, συμπονετικοί, ευγενικοί, ηθικοί, με κατανόηση και ευαισθησίες. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι αυτό δεν είναι κάτι που μπορούν τα παιδιά να το πετύχουν από μόνα τους. Απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί η ανατροφή που θα πάρουν από τους γονείς, με τη βοήθεια και την καθοδήγησή τους. Σύμφωνα με τους ερευνητές του Χάρβαρντ στην ανθρώπινη ανάπτυξη, υπάρχουν κάποιες κατευθυντήριες γραμμές που μπορούν ν’ ακολουθήσουν οι γονείς στην ανατροφή των παιδιών τους.
•Αφιερώστε καθημερινά χρόνο στα παιδιά σας και συζητήστε μαζί τους
Οταν περνάτε συστηματικά χρόνο με τα παιδιά, μαθαίνουν από εσάς τους ίδιους τι θα πει «νοιάζομαι» και «φροντίζω». Δείξτε τους την αγάπη σας και το πραγματικό ενδιαφέρον σας, ενθαρρύνετε τις προσπάθειές τους και επιβραβεύστε τα επιτεύγματά τους, μιλήστε ουσιαστικά μαζί τους κάνοντάς τους ερωτήσεις και υποστηρίξτε τα με όλη σας τη δύναμη. Μια αμοιβαία σχέση σεβασμού και αγάπης ανάμεσα σ’ εσάς και τα παιδιά σας θα τους μάθει πώς είναι στ’ αλήθεια οι καλές σχέσεις, ώστε να τις επιδιώξουν και αργότερα, στη δική τους ζωή.
•Γίνετε το πρότυπο που ψάχνουν στη ζωή τους
Τα παιδιά θα σεβαστούν αυτό που τους λέτε να κάνουν, όταν σας βλέπουν να το τηρείτε πρώτα εσείς. Οπότε να είστε απόλυτα συνεπείς και προσεκτικοί στις αξίες και τις αρχές που τους ζητάτε να υιοθετήσουν: ειλικρίνεια, ανθρωπιά, συνεργασία κ.τ.λ.. Να τους το λέτε όταν κάνετε κάτι λάθος και να τους μιλάτε για τον τρόπο που προσπαθείτε να το διορθώσετε, ενθαρρύνοντας την ομαδικότητα μέσα στην οικογένεια. Μην ξεχνάτε να τους υπενθυμίζετε πόσο σημαντική είναι η εμπιστοσύνη σε μια σχέση, καθώς και το να ζητάμε τη βοήθεια και τη συμβουλή των ανθρώπων που αγαπάμε.
•Δώστε τους ξεκάθαρα μηνύματα και προτεραιότητες
Το να νοιαζόμαστε για τους ανθρώπους που αγαπάμε είναι η βασική μας προτεραιότητα και οφείλουμε να το δείχνουμε ξεκάθαρα στα παιδιά μας. Ετσι μόνο θα μάθουν πόσο σημαντικό είναι να επιλύουμε τα ζητήματά μας έχοντας πάντα στο μυαλό μας τους ανθρώπους που ενδεχομένως να επηρεάσουν οι αποφάσεις και οι πράξεις μας.
•Δώστε τους ευκαιρίες για να αναλαμβάνουν ευθύνες
Οταν ζητάτε από τα παιδιά να κάνουν δουλειές στο σπίτι ή να προσφέρουν τη βοήθειά τους στους άλλους, τους δίνετε την ευκαιρία να γίνουν υπεύθυνα. Μάθετέ τους να νοιάζονται για τους συνανθρώπους τους και να μην ξεχνάτε να εκφράζετε την ευγνωμοσύνη και την εκτίμησή σας, για να τα παρακινήσετε να κάνουν κομμάτι της καθημερινότητάς τους αυτή την πρακτική.
•Βοηθήστε τα να αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες των άλλων ανθρώπων
Τα παιδιά συνήθως νοιάζονται για το στενό κύκλο της οικογένειας και των φίλων τους. Για να διευρύνετε το ενδιαφέρον τους, προσπαθήστε να τους μιλήσετε για πράγματα που συμβαίνουν στον υπόλοιπο κόσμο, πέρα από αυτά που εμείς βιώνουμε. Ενθαρρύνετέ τα να ακούνε τους άλλους ανθρώπους, ιδιαίτερα εκείνους που ενδέχεται να είναι διαφορετικοί, για να τους καλλιεργήσετε την κατανόηση και τη συμπόνια.
•Ενθαρρύνετέ τα να αναλαμβάνουν δράση
Οταν τα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με κάποιο ζήτημα, βοηθήστε τα να αναλάβουν δράση και να μιλήσουν γι’ αυτό, προκειμένου να το επιλύσουν μέσα από τη συνεργασία. Ενθαρρύνετε τον εθελοντισμό και την ομαδικότητα και δώστε τους την ευκαιρία να μιλήσουν για ηθικά διλήμματα που προκύπτουν στη ζωή μας.
•Βοηθήστε τα ν’ αναγνωρίζουν τα συναισθήματα και να έχουν αυτοέλεγχο
Ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους και δώστε τους τα «εργαλεία» να μπορούν να ελέγχουν τα όριά τους και τον εαυτό τους. Ετσι, θα μπορούν να επιλύσουν και ενδεχόμενες συγκρούσεις με άλλους, κατανοώντας και τα συναισθήματα που εκείνοι βιώνουν.
Ανυπάκουα παιδιά;
Είναι φαινόμενο της σύγχρονης κοινωνίας τα παιδιά να γίνονται όλο και πιο ανυπάκουα στις εντολές μας. Σε απλές, καθημερινές καταστάσεις μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί να μοιάζει αθώα, αλλά όταν τα θέματα αφορούν δυσκολότερες περιπτώσεις, τότε και οι συνέπειες μπορεί να είναι αρκετά επώδυνες για όλα τα μέλη της οικογένειας. Οι συμβουλές που ακολουθούν φαίνεται πως μπορούν να μας βοηθήσουν τόσο στη βελτίωση των μεταξύ μας σχέσεων όσο και στην ανάπτυξη μιας υπεύθυνης στάσης των παιδιών απέναντι σε κάθε ζήτημα.
•Δεν φωνάζουμε
Ο υψηλός τόνος της φωνής και οι άναρθρες κραυγές δεν βοηθούν κανένα είδος επικοινωνίας. Το να μαλώνουμε τα παιδιά μας φωνάζοντας για μικροπράγματα, το μόνο που θα πετύχουμε είναι να γίνουν πιο επιθετικά και πεισματάρικα. Ακόμα και όταν δεν φωνάζουμε, όμως, αλλά τους μιλάμε με σαρκασμό και ειρωνεία, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Το «κλειδί» είναι να τους εξηγήσουμε τα θέματα με ηρεμία, σε χαμηλούς τόνους και κοιτάζοντάς τα κατάματα. Εάν μάλιστα, μοιραστούμε μαζί τους και τους προβληματισμούς μας, θα κάνουμε ένα ακόμα βήμα προς εξομάλυνση των σχέσεών μας.
•Εκφράζουμε τα συναισθήματα και τις προσδοκίες μας
Εάν μοιραστούμε τα συναισθήματά μας με τα παιδιά, το πιθανότερο είναι να μας ακούσουν με προσοχή. Το ίδιο θα συμβεί εάν τους μιλήσουμε και για τις προσδοκίες ή εάν ρωτήσουμε τα ίδια για τα όνειρά τους. Κάθε παιδί θέλει να ικανοποιήσει τις προσδοκίες των γονιών του και κάθε γονέας επιθυμεί να βοηθήσει το παιδί του στην εκπλήρωση των ονείρων του.
•Δεν συγκρίνουμε ποτέ τα παιδιά μας με άλλα παιδιά
Οι συγκρίσεις γενικά δημιουργούν χάσμα επικοινωνίας. Καλύτερα ας συζητήσουμε για τα ενδιαφέροντά του, με τι του αρέσει να ασχολείται και να το ενθαρρύνουμε προς αυτές τις κατευθύνσεις. Με αυτόν τον τρόπο κερδίζουμε την εμπιστοσύνη του και θα έχει τη διάθεση να συζητάει μαζί μας πιο συχνά.
•Μιλάμε απλά και με ακρίβεια
Όταν προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε με τα παιδιά είναι καλό να μην χρησιμοποιούμε πομπώδεις και σοβαρές εκφράσεις. Μιλάμε όσο γίνεται με πιο απλή και άμεση γλώσσα. Προτιμάμε μικρές προτάσεις και περιμένουμε την αντίδρασή τους, ενώ μια ερώτηση του τύπου «τι λες κι εσύ;», «δεν νομίζεις το ίδιο;», κ.λπ. θα ενισχύσουν τον διάλογο. Σε πολύ σοβαρά θέματα διατηρούμε έναν τόνο σιγουριάς, χωρίς έντονες διακυμάνσεις και κάνουμε το ζήτημα σαφές σύντομα, ώστε και το παιδί μας να αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης.
•Γινόμαστε και πάλι παιδιά
Είναι λογικό τα παιδιά να επηρεάζονται περισσότερο από άτομα της ηλικίας τους. Το να προσπαθήσουμε να γίνουμε και πάλι παιδιά είναι μια σημαντική κίνηση, ώστε να κατανοήσουμε τον τρόπο σκέψης τους, τις προτεραιότητές τους και γενικά να αποκτήσουμε καλύτερη επικοινωνία. Το πιο σημαντικό όμως, είναι πως όταν εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος με τα παιδιά μας, τότε εκείνα μοιράζονται πολύ πιο εύκολα τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τα πιο σπουδαία πράγματα στη ζωή τους, με αποτέλεσμα να χτίζουμε από κοινού μια μοναδική σχέση που στηρίζεται σε πιο γερές βάσεις.
•Λέμε περισσότερα «ναι» από όσα «όχι»
Όσο περισσότερο απαντάμε με ένα «όχι» στις καθημερινές ανάγκες των παιδιών τόσο περισσότερο μεγαλώνουμε την απόσταση μεταξύ μας. Και όπως γνωρίζουμε, συνήθως παίρνουμε ό,τι δίνουμε, οπότε και η αρνητική στάση τους απέναντί μας είναι κατά κάποιον τρόπο αναμενόμενη και δικαιολογημένη. Μετατρέποντας όλο και περισσότερες αρνητικές απαντήσεις μας σε θετικές, ενισχύουμε τη σχέση μας. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να δεχόμαστε οποιοδήποτε αίτημά τους. Ακόμα και όταν διαφωνούμε, το κυριότερο είναι να τους δείξουμε πως δεν το απορρίπτουμε, αλλά εξηγούμε τους λόγους που δεν είναι δυνατή η εκπλήρωσή του τη δεδομένη στιγμή.
•Ελέγχουμε διαρκώς τον τρόπο που επικοινωνούμε
Μη δίνετε ακατάπαυστα εντολές. Ο τόνος της φωνής μας, οι λέξεις που χρησιμοποιούμε, ακόμα και η γλώσσα του σώματος παίζουν σημαντικό ρόλο. Ο τόνος της φωνής μας πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο ήρεμος και σταθερός, ειδικά τις πρώτες φορές που θέλουμε να περάσουμε μια νέα μας πρόταση. Ερχόμενοι στο ίδιο επίπεδο με το παιδί μας ή όσο γίνεται πιο κοντά, δίνουμε την ευκαιρία στη γλώσσα του σώματος να λειτουργήσει με απόλυτο θετικό τρόπο.
•Είμαστε ειλικρινείς και επεξηγηματικοί
Προσπαθούμε να μην υπογραμμίζουμε τα λάθη τους με δεικτικό τρόπο. Αναφέροντας απλά το γεγονός, δώστε τη δυνατότητα να εξακριβώσουν από μόνα τους πώς με μια διαφορετική συμπεριφορά από μέρος τους θα είχαν κι ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Ταυτόχρονα, προσφέροντάς τους όλο και περισσότερες πληροφορίες για ένα θέμα, τους δίνουμε την ευκαιρία να θέλουν να το αναλύσουν και να το συζητήσουν μαζί μας.
•Επενδύουμε στην επιβράβευση
Όσο περισσότερο επαινούμε το παιδί μας για τις θετικές του ενέργειες τόσο περισσότερο το παρακινούμε να λειτουργεί με ενθουσιασμό και να φέρνει σε πέρας τα θέματά του όλο και πιο αποτελεσματικά.
•Μαθαίνουμε να ακούμε
Σε κάθε σχέση το να μπορούμε να ακούμε είναι, ίσως, η πιο σημαντική κίνηση. Το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά μας. Έχουν την ανάγκη και το δικαίωμα να τους δίνουμε χρόνο ώστε να μπορούν να εκφράσουν τις ιδέες, τις ελπίδες, τα γεγονότα που συνέβησαν στην καθημερινότητά τους. Με τη δική μας προτροπή θα είναι εύκολο να μιλήσουν για τους φίλους τους, τη σχολική τους ζωή ή τους προβληματισμούς τους κι έτσι θα νιώθουν πάντα με βεβαιότητα πως είμαστε πάντα εκεί για να τους ακούσουμε, ό,τι κι εάν έχουν να μας πουν.
Πηγή: WomanIdol, Ιmommy
