Αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης «εκτινασσόμενου δακτύλου», μιας πάθησης που προκαλεί δυσκολία κάμψης και έκτασης του δακτύλου του χεριού, έχουν οι άνθρωποι που, λόγω επαγγέλματος, χρησιμοποιούν πολύ τα χέρια τους.
Παρότι υπάρχουν αποδείξεις ότι όσοι υποφέρουν από ορισμένες ασθένειες, όπως ρευματοειδή και ουρική αρθρίτιδα, διαβήτη και νεφρική ανεπάρκεια έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν την πάθηση, το είδος της επαγγελματικής ενασχόλησης είναι πιθανότερο να προκαλέσει φθορά στους τένοντες του καρπού.
«Τα επαγγέλματα που απαιτούν δύναμη και επανάληψη ή δύναμη και παύση, δόνηση ή έντονα επαναλαμβανόμενη εργασία ευθύνονται για τις περισσότερες περιπτώσεις εκτινασσόμενου δακτύλου. Έτσι, επιρρεπείς είναι οι άνθρωποι που ασχολούνται με κατασκευές και χειρωνακτικές εργασίες, επαγγέλματα που συχνά περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενη άρση βάρους, χρήση κομπρεσέρ και ώθηση ή έλξη, οι δουλειές που οι εργαζόμενοι συναρμολογούν ή κατασκευάζουν αντικείμενα, έχοντας μια συγκεκριμένη στάση και κάνοντας επαναλαμβανόμενες κινήσεις για παρατεταμένες χρονικές περιόδους. Εξίσου επικίνδυνες είναι και οι εργασίες γραφείου που απαιτούν πολύωρη πληκτρολόγηση και χειρισμό του ποντικιού του υπολογιστή», επισημαίνει ο ορθοπαιδικός χειρουργός Δρ. Δημήτρης Τριανταφυλλόπουλος.
Ποιες είναι οι αιτίες
Όπως εξηγεί ο ειδικός η αιτία εμφάνισης της στενωτικής τενοντοθηκίτιδας δακτύλων είναι η ύπαρξη φλεγμονής και οιδήματος στο προστατευτικό κάλυμμα του τένοντα του καρπού.
Μερικές φορές ο ασθενής δεν μπορεί να επαναφέρει εύκολα το δάκτυλο σε προηγούμενη θέση, οπότε ακούει έναν ήχο κλικ (ή ποπ) κατά την προσπάθειά του να το λυγίσει ή να το τεντώσει, ενώ σε ήπιες περιπτώσεις έχει μόνο μια αίσθηση τριξίματος ή δυσκαμψία του δακτύλου αυτού».
Στατιστικά, η πάθηση παρουσιάζεται περίπου σε 28 ανά 100.000 άτομα ετησίως. Ο κίνδυνος εμφάνισής της κατά τη διάρκεια της ζωής ανέρχεται στο 2,6% στον γενικό πληθυσμό, αλλά αυξάνεται στο 10% και παραπάνω στους διαβητικούς. Η πάθηση πλήττει κυρίως ενηλίκους με μέση ηλικία τα 58 έτη, με τις γυναίκες να είναι πιο επιρρεπείς, καθώς διαγιγνώσκεται σε αυτές δύο έως έξι φορές συχνότερα από ό,τι στους άνδρες.
Εκτός από τον πόνο, οι ασθενείς με εκτινασσόμενο δάκτυλο παρουσιάζουν και λειτουργικούς περιορισμούς.
Η διάγνωση του εκτινασσόμενου δακτύλου βασίζεται στα συμπτώματα και στην κλινική εξέταση. Όταν όμως υπάρχει υποψία βακτηριακής λοίμωξης ο γιατρός θα ζητήσει και αιματολογικές εξετάσεις. Οι θεραπευτικές επιλογές για την ανακούφιση των συμπτωμάτων είναι τόσο μη χειρουργικές όσο και χειρουργικές. Σε πρόσφατα δημοσιευμένες οδηγίες, οι ειδικοί συμφώνησαν ότι για τη διαχείριση της πάθησης μπορεί να γίνει χρήση νάρθηκα, ενέσεις κορτικοστεροειδών και εγχείρηση. Για να αποφασιστεί ποια θεραπεία θα επιλεχθεί πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η σοβαρότητα και η διάρκεια της πάθησης, καθώς και η πιθανή προηγούμενη θεραπεία.
Σύμφωνα με τον ειδικό, η επέμβαση πραγματοποιείται είτε με την κλασική μέθοδο είτε με διαδερμική διάνοιξη. Το ανοιχτό χειρουργείο απαιτεί μεγάλη τομή, που χρειάζονται πολλές εβδομάδες για να την αποθεραπεία της, ενώ για την υποχώρηση του πρηξίματος και της δυσκαμψίας έως και 6 μήνες!
