Όποιος έχει ασχοληθεί πραγματικά με την γυμναστική – κοινώς οι γυμναστές, αυτοί που σπούδασαν τέσσερα χρόνια στην Γυμναστική Ακαδημία και δεν έγιναν personal trainers σε ένα σαββατοκύριακο επειδή είναι cool – ξέρουν ένα πολύ βασικό πράγμα: Γυμναστική δεν είναι μόνο ό,τι έχει μπάλα. Ούτε είναι μόνο τα βάρη.
Για να γυμναστεί κάποιος και να βελτιώσει τον τρόπο ζωής του – γιατί αυτό είναι το πραγματικό νόημα της γυμναστικής και όχι να βγει κάποιος με sixpack στην παραλία παστωμένος με λάδι για να κάνει ωραίο μαύρισμα – αρκεί οποιαδήποτε επιβάρυνση υποχρεώνει τον οργανισμό του να ενεργοποιήσει τον μεταβολισμό του και να βελτιώσει τον καρδιακό ρυθμό του.
Σαφώς και δεν πρέπει να υποτιμάει κάποιος και τον κόσμο που περνάει ώρες στο γυμναστήριο για να φτιάξει το σώμα του. Η γυμναστική έχει ως στόχο και να βελτιώσει την ψυχολογία σου, κάτι που μπορεί να έρθει για πολύ κόσμο και με βελτίωση της σωματικής του εικόνας. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να υποτιμάται η αξία του περπατήματος.
ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ, Η ΙΔΑΝΙΚΗ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΥΡΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ
Περνώντας λοιπόν στο επιμέρους θέμα: Το περπάτημα είναι η ιδανική άσκηση για ένα μεγάλο εύρος κοινωνικών ομάδων. Όχι απαραίτητα τους ανθρώπους που κάνουν πρωταθλητισμό στο υψηλότερο επίπεδο – αν και ακόμα και σε αυτούς μπορεί να δώσει κάτι – αλλά στον περισσότερο κόσμο.
Το σωστό περπάτημα υπαγορεύει αρχικά να υπάρχει ένας σταθερός ρυθμός. Ιδανικά, προκειμένου να θεωρηθεί γυμναστική και να ενεργοποιηθεί το σώμα, πρέπει να γίνεται σε ένα πιο γρήγορο τέμπο από ότι το καθημερινό βάδισμα. Χρειάζεται πιο γρήγορος βηματισμός, κάτι που αντίστοιχα σημαίνει ελαφώς μεγαλύτερο διασκελισμό, προκειμένου να αυξηθεί ο καρδιακός παλμός, κοινώς να αυξηθούν οι σφιγμοί. Δεδομένου ότι ένας μέσος άνθρωπος θα έχει κάτω από 90 σφυγμούς σε ηρεμία (υπάρχουν και άνθρωποι με 60 βέβαια), αν ο ασκούμενος φτάσει κοντά στους 120 σφυγμους, τότε θα έχει αρχίσει να ενεργοποιεί σε έναν βαθμό τον μεταβολισμό του.
Απαραίτητη επισήμανση: Οι 120 σφυγμοί που αποτελούν ένα πρώτο δείγμα, δεν σημαίνουν το ίδιο για όλους τους ανθρώπους και οργανισμούς. Για έναν αγύμναστο ασκούμενο μπορεί αυτό να σημαίνει ότι θα επέλθει άμεση κόπωση. Για έναν άλλο ότι απλώς θα αρχίσει να ιδρώνει. Όπως σε πολλές περιπτώσεις λοιπόν, ο κάθε άνθρωπος και οργανισμός έχει το δικό του όριο – το οποίο πρέπει να μπορεί να ορίσει ο ίδιος – προκειμένου η άσκηση να είναι και ευχάριστη και αποδοτική.
Για να έχει αποτέλεσμα ένας περίπατος, καλό θα είναι να έχει διάρκεια πάνω από 15 λεπτά. Αυτό είναι το ελάχιστο δυνατο όριο προκειμένου να υπάρξει μία ενεργοποίηση του μεταβολισμού. Ιδανικά, 30 λεπτά περπάτημα είναι μία καλή βάση – στην οποία ένας αγύμναστος επιβάλλεται να φτάσει σταδιακά – προκειμένου να αντιληφθεί ο οργανισμός ότι υπάρχει ενεργοποίηση.
Απαραίτητο δε, είναι να υπάρχει συνέπεια, να επαναλαμβάνεται δηλαδή η άσκηση με συχνότητα 2-3 φορών την εβδομάδα. Παράλληλα, είναι σαφές ότι από ένα σημέιο και μετά πρέπει ο ασκούμενος να αυξάνει την επιβάρυνση (τον χρόνο άσκησης) για να συνεχίσει να έχει αποτέλεσμα, μέχρι κάποια στιγμή να φτάσει στο ελαφρύ τρέξιμο. Αυτή όμως είναι μία συζήτηση για μία άλλη φορά.
Όπως και να έχει, αυτό που πρέπει να γίνει σαφές είναι ότι το περπάτημα μπορεί να είναι πράγματι μία διέξοδος για τον κόσμο λόγω του lockdown. Παράλληλα ωστόσο είναι και μία καλή ευκαιρία για τον καθένα να γυμναστεί σε έναν βαθμό, να ενεργοποιήσει τον μεταβολισμό του και να δει έστω κάποια μικρά (στην αρχή) αποτελέσματα πάνω του.
